Vandaag stond er een wandeling van ruim 7 km op het programma. Ruim een half uur rijden, het binnenland in, is het heuvel-/ bergachtig. We hadden daar een bergwandeling gevonden. Na een stevige klim omhoog, was er een pad bovenop de rots. Aan alle zijden waren er uitkijkpunten met fabelachtige uitzichten. Toen we vanmorgen wakker werden was het dicht van de mist. De wandeling maar uitgesteld, totdat het weer op begon te klaren. Toen we met de auto over de eerste bergen heen waren, was de mist verdwenen. Rond 12 uur begonnen we aan de wandeling. Pffff, wat een klim in 20 graden. Onderweg even op adem gekomen in de schaduw en toen door naar het eerste uitkijkpunt. Achter het bord, waarop de namen van de bergen om ons heen stonden, ons kleedje neergelegd en genoten van een lunch op grote hoogte. Alle vier de uitkijkpunten waren mooi. De een wat lastiger te bereiken dan de andere. Bij het uitkijkpunt die richting zee keek, waar ons tijdelijke huis staat, zagen we dat er nog steeds laaghangende bewolking/mist was.
Het was letterlijk tot rust komen. Af en toe hoorden we wat bergbeklimmers naar elkaar roepen, maar verder alleen maar vogels en stilte. Ruim 3 uur verder waren we weer terug bij de auto, lichamelijk moe, geestelijk uitgerust.
MOOI MOOI MOOI
Prachtig die sprinkhanen!
Hoe bestaat het dat je dit zo kan vastleggen je zou denken hier heb je uren op zitten wachten.