Aan het eind van de middag komen we aan bij de Pousada voor onze tweede overnachting. De weg ernaartoe gaat via een bergweg die in eerste instantie gestaag omhoog klimt tot een steil bergpad met kasseien. Met samengeknepen billen kom ik aan bij de Pousada. Eenmaal uit de auto kan ik eindelijk genieten van het uitzicht, waar eerder vooral de afgrond mijn aandacht trok en het steeds steiler en smaller wordende pad. De Pousada is een oud kasteel, bovenop de berg. Vandaaruit zien we in de verte Lissabon nog liggen. Het beeld en de brug zijn zelfs zichtbaar.
We melden ons aan en krijgen kamer nummer 208. He, die hadden we gisteren ook al. Maar de kamer is totaal anders net zoals het uitzicht. Nadat we ons hebben geïnstalleerd gaan we even de omgeving verkennen. De zon gaat bijna onder en het strijkende licht maakt alles zachter en warmer. De bomen worden sprookjesachtig en de bouwval, beneden aan de voet van de berg, ziet er uit alsof hij met waterverf is ingekleurd. Het blijft wel een bouwval die in de Netflix serie Wednesday niet zou misstaan.
Naast de Pousada staat een kapel die gerestaureerd wordt. Je kunt wandelen over het dak en er is een ruimte die geschikt gemaakt wordt voor tentoonstellingen o.a. over de geschiedenis van de Pousada. Het koelt snel af nu de zon onder gaat. Gelukkig is onze kamer warm, iets te warm zelfs. Kachel uit en op naar ons diner. Hier is de keuken vandaag wel open, gelukkig maar. Het eerste restaurant in de buurt ligt beneden aan de berg.
