Vandaag was het weer tijd voor een lange loop van Michel. Het weer was goed rond 9 uur. Een zonnetje dat bezig was terrein te veroveren en heerlijk frisse lucht door de droge vrieskou. Tijd voor een foto wandeling. Vannacht had het goed gevroren, dus de paden waren niet zo drapperig als andere dagen. Regelmatig kom ik terug met blubbersokken, omdat mijn blik vooral op zoek is naar plantjes, luchten, bomen, water etc. maar niet naar het water in de blubberplassen. De schoenen gaan thuis buiten al uit en regelmatig ook de sokken…
Michel gaf als tip om de berg bij de dam te fotograferen omdat deze zo mooi belicht werd door de ochtendzon. Maar ik wilde ook de tijd gebruiken om nog wat pluizenplanten te fotograferen en de rietsigaren. Ach, alle tijd om alle drie te doen. Maar alleen op pad, met mezelf, rampzalig met de weg, als dat maar goed komt. Ik wijs steevast de dam 180 graden de verkeerde kant aan, ben al een paar keer verdwaald op het park, maar ook iedere keer nog thuis gekomen. En ik vind het wel een uitdaging om de pluizenplanten en de rietsigaren te vinden. Ik ga op pad!
Het was een mooie tocht, waarin ik het pad naar de pluizenplanten heb gemist en opeens bij iemand in de achtertuin stond. Of eigenlijk al diens huis door de achtertuin gepasseerd was en niet door de tuin verder kon. Later toch het pad gevonden. Toen op zoek naar de rietsigaren, die moesten ook daar ergens zijn. Toch??? Of niet??? Ach, dan maar niet. Toen ik, zonder foto’s van de rietsigaren, terug naar huis toe probeerde te gaan vond ik de rietsigaren opeens, maar toen was ik de weg naar huis weer kwijt. Van doodlopende wegen, tot verdwalen in een ander vakantieachtig park, kromme wegen die nergens toe leiden, via een enorme omweg, toch thuis gekomen. Lang leve de berg, die als een soort kerk de weg wijst. Net op tijd thuis om de deur voor Michel weer open te zetten.
