We hadden ’s morgens opeens last van veel kleine miertjes in onze badkamer. Voor het ontbijt dit even gemeld bij de receptie. Na een heerlijk ontbijt nog een rondje om de Pousada gelopen. Nu de omgeving gezien in het ochtendlicht. Dit was minder mooi dan in het avondlicht. Toen we gingen betalen was er een gedeelte van de rekening afgehaald. De man van de receptie had humor. Hij vertelde dat de mieren aan hadden gegeven dat ze ook overnacht hadden in onze kamer en daarom een deel van de rekening betaalden. Ik gaf aan dat ik ze snapte, het was zo koud geweest vannacht.
Na wat foto’s gingen we allereerst naar natuurpark Arrábida, bovenop een klif, in alle rust. Toen we aankwamen zagen we boven op de rots de restanten van 3 kanonnen, geheel gevuld met graffiti. De kanonnen kon je nog steeds ronddraaien. Het uitzicht was groots. Boven ons een strak blauwe lucht, diep beneden ons een schiereiland en blauw/groen water. Er stond ook een kasteelachtig gebouw welke kalm aan het vervallen was. Ook dit zat vol graffiti.
Via een imposant bergpad gingen we door naar het natuurreservaat Estuário do Sado. We hoopten daar eindelijk flamingo’s te zien. Helaas, die waren ook hier niet te vinden. Er was überhaupt niet zo veel te zien, alles leek wel verstild en vooral het water met de loopplank was prachtig! We hebben er een stukje gewandeld en toen, via wijngaard Ermelinda naar huis. In de Pousada had ik een heerlijke witte wijn gedronken. De ober gaf aan dat het een wijntje van een wijngaard uit Palmela was. Dus even langs rijden en we konden er inderdaad een doosje wijn kopen. Na een uurtje in de koelkast smaakte het wijntje nog net zo lekker als bij het eten gisteren.
