Ruim 2 ½ jaar wonen we nu in ons appartement in Katwijk, maar niet 1 dag daarvan heb ik me gerealiseerd dat ik in een gevaarlijk huis woon. Tot ik me daar vandaag bewust van werd. Ik heb onze zoon ernstig in gevaar gebracht door hem te vragen of hij 1x per week de planten wil verzorgen. Nooit bedacht dat deze vraag zo veel gevaar in zich had. Tot we vanmiddag het bericht kregen dat de planten water geven, hem bijna noodlottig was geworden.
In zijn drang om alles goed te doen en er zeker van te zijn dat alle planten een grote kans krijgen om onze afwezigheid te overleven, moest hij onbegaanbare paden in onze huiskamer door. Van de begaanbare planten bij de tafel, trok hij, met gevaar voor eigen leven, door de kamer naar de planten voor het raam, toen tijgerend over de bank naar de planten achter de andere bank. Deze hield hij goed in het oog, te goed.
Want helaas trof hij op dat pad een antieke, massief houten bijzettafel aan. De bijzettafel is gemaakt van een antiek houten karrenwiel en heeft, rotsvast, al vele jaren overleefd. En zal nog meer jaren overleven omdat hij zo standvastig is. Minder standvastig was Ruben. Zie de foto’s hieronder.
Nu maar hopen dat Astrid, die over 2 weken aan de beurt is om de planten water te geven, dit gevaar kan trotseren.
Ik vond het zo erg, dat ik er bijna niet om kon lachen.
