Dan ga je van de snelweg af, onderweg naar onze laatste slaapplek en dan vraag je je af, waar zijn we verzeild geraakt? Alsof de tijd stil heeft gestaan. Een verouderd dorpje van een paar huizen en boerderijen, verouderde bewoners met mooie gegroefde gezichten, vervallen huizen en gebouwen.
Ons hotel is een oude boerderij, verzakt, waardoor het lijkt alsof je teveel gedronken hebt zodra je loopt. Alles kraakt en piept onder onze voeten. De sfeer is goed, gemoedelijk. Alleen maar lokale- en streekproducten te krijgen. We zitten in de cognac streek. De goede fles uit de regio laten we niet staan. We besluiten ook nog even een luchtje te scheppen voordat de zon onder gaat. Een zeldzaam mooi plaatsje.
Vroeg naar bed om ook de volgende dag vroeg te vertrekken voor onze laatste kilometers naar Katwijk.
